W lutym wg Rapaport Diamond Index ceny diamentów 0,5-, 1- i 3-karatowych o czystości IF-VVS2 się nie zmieniły. Minimalne zmiany potwierdza indeks RAPI – dla 0,5-karatowych diamentów wzrósł w lutym o 0,1%, a dla diamentów 1-karatowych spadł o 0,1%. Większy ruch spadkowy zanotowany został na większych diamentach – indeks RAPI dla kamieni 3-karatowych spadł o 1%. Sprzedający stosują zniżki dla diamentów 1-karatowych i większych, aby zachęcić powracających na rynek chińskich kupujących. Proces odbudowania popytu po poluzowaniu restrykcji w Państwie Środka jeszcze potrwa. Za to indeks RAPI dla 0,3-karatowych diamentów w lutym urósł o 3,5% i to po zwyżce o 3,1% w styczniu, potwierdzając popularność i wysokie ceny mniejszych kamieni. Tu już widać również większy popyt ze strony Chin. Podobnie zachowywały się indeksy IDEX. Główny benchmark IDEX dla szerokiego rynku diamentów spadł o 0,52% w styczniu. Duży udział w tym spadku miały diamenty 3-karatowe, których indeks spadł o 1,77%, podczas gdy np. ceny diamentów 0,5-karatowych wzrósł o 0,13%.  

Wykres 1. Wykres 1. Zmiana wartości indeksu RAPI dla diamentów o masie 0,3 karata

W styczniu De Beers obniżył ceny dużych nieoszlifowanych kamieni, ale za to podwyższył ceny diamentów poniżej 0,75 karata. Na ruch podwyższający ich ceny o 10% zdecydował się także podczas lutowego spotkania z kupującymi (sight). Jest to pierwsza taka dwukrotna podwyżka od początków 2022 r., gdy jeszcze panowała diamentowa hossa. Szczególnie podrożała grupa bardzo małych diamentów, ok. 0,03 karata, których ceny poszybowały nawet o 30% od początku roku. Przyczyniły się do tego niskie zapasy i duży popyt producentów biżuterii i zegarków na takie właśnie kamienie.

Ogólnie też lutowa podwyżka cen mniejszych kamieni przez De Beers zdziwiła obserwatorów rynkowych. Obstawiano, że optymalniejszym terminem będzie marzec, gdy będzie można lepiej oszacować skalę popytu z Chin po poluzowaniu restrykcji covidowych oraz zobaczyć rezultat targów w Hongkongu.

W czerwcu tego roku wygasa umowa na wydobycie diamentów przez De Beers z Botswaną, będącą drugim największym producentem diamentów na świecie. Są to długoterminowe, 10-letnie umowy, a aktualna jest z 2010 r., prolongowana podczas pandemii. Prezydent Botswany, Mokgweetsi Masisi, w okresie swoich rządów zwiększył udział w zyskach Botswany z 10 do 25%. Obecnie jego postulat to podział zysków w stosunku 50:50. Kraj ten nie posiada jednak odpowiedniego know-how do kontynuowania wydobycia po ewentualnym wycofaniu się De Beers. W przypadku braku znalezienia innego operatora kopalni, kilkanaście mln karatów rocznej podaży diamentów może zniknąć z rynku, co jednoznacznie wpłynęłoby pozytywnie na ceny diamentów.

Taki scenariusz jest mało prawdopodobny, chociaż dopuszczalny przy kompletnym impasie negocjacyjnym, tym bardziej że prezydent Botswany deklaruje gotowość odejścia od negocjacji i zerwania umowy. Bardziej prawdopodobna opcja to krótsza umowa z nieco korzystniejszym dla Botswany podziałem zysków. Inna opcja to także znalezienie innego operatora kopalni (mówi się o Lucarze i HB Antwerp), ale to może powodować komplikacje techniczne i czasowo zmniejszyć wydobycie, co także odbiłoby się pozytywnie na cenach diamentów.